|
درباره وبلاگ  با عرض درود و سلام حضور شما دوست عزیز که از این وبلاگ دیدن می نمایید امیدوارم که لحظه به لحظه زندگی شما سر شار از عطر ذکر الهی باشه و قلب زیبا ی شما وسعت بیکرانش جایگاه خالقی خوبی ها باشد خوشحالم که سری به ما زدید و نگاه پر عطوفت تان را بر بنده حقیر وا داشتید دوست دارم با نظرات، پیشنهادات و انتقادات سالم و زیباتون بنده رو همراهی نمایید تا در عرصه این وبلاگ بیشتر تلاش نماییم ممنونم از لطف تان التماس دعا یا حق آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
معرفت با خدا آشنایی با خالق خوبی ها
امروز اولین روز از بقیه ی عمر ماست و ما تعبیر رویای فردای دیروزیم ...
پناهم می دهی آیا؟
احساس تلخ سقوط در دلم محو میشود
چقدر با نام تو فاصله گرفته ام ؟!
تو بگو ...
میدانم ...
دور شده ام ...
به وسعت تمام ثانیه ها ، دقیقه ها ، ساعت ها و روزهایی که غفلت کردم.
و محو زیبایی های دنیا شدم و گم کردم تو را ...
و گم شدم ...
در این بازار پر همهمه ی دنیا
و حالا پس از گذشت روزهای از دست رفته دوباره بازگشته ام
و بین من وتو به اندازه ی کوهی از غفلت و گناه فاصله افتاده
و تو خود می دانی که هیچ حاصلی از این فاصله نبردم
جز قلب و روحی خسته و کوله باری سنگین از گناه
اما حالا من برگشته ام
امیدوار به رحمت بی انتهای تو
می خواهم این فاصله ها را پرکنم
پناهم می دهی آیا؟؟!
دستانم را این بار محکم تر به نام تو گره می زنم
و احساس تلخ سقوط در دلم محو می شود
چشمان گریانم را می بندم
و چیزی در دلم جاری می شود
چیزی شبیه صدای سبز دعا
«اَمَن یُجیب» دلم در دل کوه طنین می افکند
وصدای آمین را از تمام ذرات زمین و آسمان می شنوم
انگار تمام ذرات هستی در تکاپو هستند تا مرا به تو برسانند
و من دوباره نام تو را صدا می زنم...
تو بگو...
ای خدای مهربان من پناهم می دهی آیا؟؟!! یک شنبه 29 بهمن 1391برچسب:, :: 11:22 :: نويسنده : محمد امین جامی
خدایا...
طلبم اما باز هم جلوی نفسم را نمی گیرم ؟چگونه شرمسارت نباشم در حالیکه هر چه جور و جفا از من می بینی باز هم رشته ی مهر ودوستی ات را نمی گسلی و رهایم نمی کنی؟ چگونه ادعای بندگی کنم در حالیکه خود می دانم عبد تو نبودم و بنده ی نفس بودم؟ اما مهربان خالقم! تنها چیزی که می توانم بگویم این است که با همهی شرمندگی هایم ادعا می کنم که بنده ی تو هستم
خدایا! ساده بگویم ... دوستت دارم خدايا قلبم تشنه نور و عشق توست هر روز به افكار و آرزوهايم بيابه روياهايم، در خنده هايم و اشكهايم از سر رحمتت در فراموشي هايم پديدار شوبه عبادتم،به كار،زندگي و مرگم بيا خدايا .ياريم كن تا به اين مقام برسم كهاحساس كنم كه كسي از من غنيتر نيست زيرا از عشق و شادي برخوردارمياريم كن تا به اين مقام برسم كه فقط تو را داشته باشم و لطف و عشق تو مرا لبريز كندبه اين مقام برسم كه بگويم . بيا فقر، بيا دردوقتي كه خدا شهريار قلب من استهيچ گزندي به من نميرسدهمه چيز ميگذرد مانند رويا مي آيند و مي روندمن در شادي بي مرگي هستم و ترسي ندارمزيرا كه او در من ساكن استو سايه جاودانه او بر روح من حكمفرماست و اینک دستم را بر آستانت بلند می کنم که دستگیرم باشی تو همانی که من می خواهم . پس مرا همان کن که تو می خواهی آه خدايا...... کمکم نما نیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــما شنبه 28 بهمن 1391برچسب:, :: 14:15 :: نويسنده : محمد امین جامی
عشق من و خدا! من یک عمر به خدا دروغ گفتم و خدا هیچ گاه به خاطر دروغ هایم مرا تنبیه نکرد! سنگش نکرد و باران محبتش را همچنان بارید با این امید که روزی این صفحه دل کدر و مات پاک شود. زلال زلال چون آیینه ٬ چون آب. هر آنچه گفتم باور کرد و هر بهانه ای آوردم پذیرفت هر چه خواستم عطا کرد و هر گاه خواندمش بر درگاه دل حاضر یافتمش بستم تا زیبایی جمالش را نبینم و گوش هایم را نیز ٬ تا صدای مهربانش را نشنوم. من از خدا گریختم بی خبر از آنکه خدا با من و در من بوود. تنها کسی که حرف هایم را پذیرفت و باور کرد. با این همه گناه ٬ این همه تباهی ٬ این همه سر افکندگی٬ و آنگاه نجاتم داد. احساس آرامش کردم . گفتم : خدای عزیز! بگو چه کنم؟
هستم. بی آنکه مرا بخوانی٬ همیشه مرا در کنار خویش خواهی یافت٬ بی آنکه بگویی ٬ خواهم شنید حرف های دلت را . و بی آنکه بخواهی ٬سبد سبد مهر نثارت خواهم کرد. گفتم: چگونه عشقت را بپذیرم؟ اصلا این دل سیاه٬ این ذل زشت٬ این دل پلید٬ این دل پر گناه را آیا جایی مانده تا عشقت در آن جای گیرد؟ عشق تو مخصوص دل های پاک است و معصوم و بی گناه.
کسانی را که دل سیاه خود را زیر پا له می کنند و با حسرتی جانکاه به سراغم می آیند دوست تر دارم! پرسیدم چرا اصرار داری تا باورت کنم؟
از عشق می شود. آن وقت به آن لذت عظیمی دست می یابی که در جستجوی آنی و دیگر نیازی نیست برای ساختن کاخ رویایی خوشبختی ٬ خود را به زحمت بیندازی. چرا که با من خوشبخت ترین خواهی بود. چیزی نخواهد بود که تو نیازمند آن باشی و نداشته باشیو چرا من و تو یکی می شویم. بدان که من عشق مطلق ٬آرامش مطلق و نور مطلقم و از هر چیز بی نیاز. اگر عشقم را بپذیری ٬می شوی عشق نور ٬آرامش و بی نیاز از همه چیز و همه کس. دست در دستان مهربانش نهادم و دل به عشقش دادم. با هم راه سپردیم در کوچه های تنگ زندگی . اما دیگر نه هراسی از طوفان داشتم٬ نه از تاریکی. نه از گم شدن ٬ و نه از آوار غم ها. چرا که با او بی نیاز شدم. با رسیدم به عشق٬ به نور٬ به آرامش٬ به هر آنچه که اوست. به هر آنچه نیکی و خوبی.
شنبه 28 بهمن 1391برچسب:, :: 14:4 :: نويسنده : محمد امین جامی
تو ای بنده !!!!! سفر کرده کجا رفتی؟... بیا برگرد !! نرو تنها که بی من سخت دشوار است سفر کردن به آن بالا بیا بر گرد نرو تنها
سه شنبه 24 بهمن 1391برچسب:, :: 11:13 :: نويسنده : محمد امین جامی
وقتی با مشکلات روبرو میشویم ، به خدا میگوییم چرا من ؟
|
|||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
